مقالات

Authors: Somayeh Zeighami, Hakimeh Siadat, Marzieh Alikhasi, Zeinab Saeidi
Journal of Dental Medicine-Tehran University of Medical Sciences, Vol.1, No.30, 2017,Page:4-7

چکیده:

زمينه و هدف: در اين مطالعه تجربي آزمايشگاهي، دقت ابعادي و زاويه اي قالب هاي تهيه شده از ايمپلنت هاي زاويه دار با استفاده از تري تمام قوس در مقايسه با تري نيم قوس مورد ارزيابي قرار گرفت. با توجه به تعداد كم مطالعه در مورد تري هاي نيم قوس و همچنين شيوع بالاي بي دنداني پارسيل كلاس يك كندي فك پايين، هدف از اين مطالعه ارزيابي مقايسه اي تري هاي قالب گيري تمام قوس و نيم قوس بر دقت ابعادي و زاويه اي قالب هاي تهيه شده از ايمپلنت هاي زاويه دار بود.
روش بررسي: در اين مطالعه از مدل اكريلي كلاس يك كندي فك پايين به عنوان مدل اصلي استفاده شد. چهار عدد ايمپلنت با طول ۱۲ و قطر 3/4 ميلي متر (Implantium، Dentium، Seuol، Korea) در ناحيه پره مولر و مولر اول با زاويه ۳۰ درجه لينگوالي قرار داده شدند. قالب اوليه با آلژينات از مدل اصلي گرفته شد و از كست ريخته شده براي ساخت ۲۰ تري اختصاصي باز به صورت تمام قوس و نيم قوس استفاده شد. در هر گروه ۱۰ قالب با استفاده از ماده پلي ونيل سايلوكسان گرفته شد و كست ها با گچ تيپ IV ريخته شدند. از دستگاه (CMM) Coordinate Measuring Machine براي اندازه گيري مختصات ابعادي X)،Y،(Z و زاويه اي (q) ايمپلنت ها استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS22 و t-test با سطح معني داري ۰۵¤۰ آناليز شدند.
يافته ها: اختلاف بين گروه ها در جابجايي ابعادي در محورهاي X ،Y،Z و به طور كلي در جابجايي خطي (r) با توجه به نوع تري قالب گيري معني دار نبود، اما در جابجايي زاويه اي (∆q) اختلاف معني داري بين گروه ها مشاهده شد (05/0P<).
نتيجه گيري: تري نيم قوس منجر به جا به جايي چرخشي كمتر در قالب گيري از ايمپلنت هاي زاويه دار مي شود.